* DIVERSITETI FETAR NUK ËSHTË PASURI KOMBËTARE
Historia e shqiptarëve është e shënuar nga një luftë e pandërprerë për identitetin, lirinë dhe sovranitetin e tyre.
Megjithatë, një ndarje themelore ende e dobëson popullin tonë: diversiteti fetar.
Nëse duam të sigurojmë të ardhmen e kombit tonë dhe të konsolidojmë unitetin tonë, është e domosdoshme të kthehemi te një fe e vetme: katolicizmi, besimi origjinal i shqiptarëve.
1. Islami, një fe e imponuar me forcë
Jean-Jacques Rousseau shkruante se “njeriu lind i lirë, dhe kudo është në pranga.” Kjo e vërtetë vlen edhe për shqiptarët, identiteti i të cilëve u robërua nga sundimi osman. Islami nuk ka qenë kurrë një fe shqiptare nga zemra, por një mjet nënshtrimi i imponuar me dhunë. Nën zgjedhën e sulltanëve, të parët tanë u detyruan të braktisin fenë e tyre për të shpëtuar nga taksat e rënda dhe persekutimet brutale. Ata që refuzuan u masakruan, fshatrat e tyre u dogjën, tokat e tyre u konfiskuan.
Larg të qenit një zgjedhje e lirë, konvertimi në islam ishte një strategji mbijetese brenda një sistemi shtypës. Friedrich Nietzsche thoshte se “gjithçka që nuk buron nga vullneti është shformim.” Islamizimi i shqiptarëve ishte pikërisht kjo: një shformim i fatit tonë historik, një manipulim që synonte të shkëpuste popullin tonë nga rrënjët e tij evropiane, ta privonte nga autonomia intelektuale dhe ta bënte vegël të një fuqie të huaj. Edhe sot, ky ndikim i dëmshëm vazhdon, me imamë që predikojnë urrejtje ndaj identitetit tonë kombëtar dhe ndaj Perëndimit, si dhe nënshtrim ndaj fuqive të huaja si Turqia, Serbia dhe Arabia Saudite.
2. Katolicizmi, themeli historik dhe kulturor i shqiptarëve
Para pushtimit osman, Shqipëria ishte thellësisht e rrënjosur në krishterimin perëndimor. Ishte brenda katolicizmit që populli ynë përjetoi lavditë e tij më të mëdha: princat ilirë që sunduan Romën, Papa Klementi XI me origjinë shqiptare, heroi ynë kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu që mbrojti Evropën kundër osmanëve dhe më vonë Nënë Tereza, simbol i dashurisë dhe sakrificës.
Filozofi Edmund Burke argumentonte se “shoqëria është një kontratë midis të vdekurve, të gjallëve dhe atyre që ende nuk kanë lindur.” Braktisja e katolicizmit nga shqiptarët ka prishur këtë kontratë të shenjtë që na lidhte me të kaluarën dhe të ardhmen tonë. Katolicizmi jo vetëm që ka ruajtur identitetin tonë, por gjithashtu ka qenë një motor zhvillimi intelektual dhe politik. Na ka lidhur me kombet më të përparuara të Evropës, duke nxitur kulturën, arsimin dhe modernitetin. Në krahasim, islami ka mbajtur një pjesë të popullit tonë në prapambetje, duke penguar shfaqjen e një elite të vërtetë intelektuale dhe duke ushqyer një mentalitet nënshtrimi.
3. Uniteti fetar, unitet kombëtar
Carl Schmitt shkruante se “thelbi i politikës është dallimi midis mikut dhe armikut.” Duke pranuar ndasitë fetare, ne krijojmë një plagë që armiqtë tanë e shfrytëzojnë për të dobësuar kohezionin tonë kombëtar. Turqia financon xhami, Arabia Saudite eksporton vahabizmin e saj, dhe Serbia përdor këto ndarje për të ruajtur ndikimin e saj. Një popull i bashkuar nën një fe të vetme nuk mund të manipulohet nga forca të jashtme.
Le të shohim fqinjët tanë: kombet më të qëndrueshme janë ato që kanë arritur të formojnë një unitet fetar. Polonia mbeti e fortë përballë pushtimeve dhe përpjekjeve për nënshtrim falë katolicizmit të saj të patundur. Greqia, edhe pse e ndarë politikisht, është e bashkuar nga ortodoksia. Në të kundërt, ndarja fetare e shqiptarëve është thembra jonë e Akilit, që kërcënon kohezionin tonë dhe dobëson luftën tonë për një sovranitet të vërtetë.
4. Rilindja kombëtare përmes kthimit në katolicizëm
Koha ka ardhur që shqiptarët të marrin një vendim historik: të zgjedhin të ardhmen e tyre. Kthimi në katolicizëm nuk është thjesht një zgjedhje fetare, por një zgjedhje civilizuese, një zgjedhje patriotike. Bëhet fjalë për t’u lidhur sërish me identitetin tonë të vërtetë, për të siguruar një të ardhme të qëndrueshme për fëmijët tanë dhe për të prerë përfundimisht lidhjet me ata që na kanë tradhtuar dhe shtypur për shekuj.
Antonio Gramsci thoshte se “kriza konsiston pikërisht në faktin se bota e vjetër po vdes dhe e reja po vonon të shfaqet.” Ne jemi në një udhëkryq historik. Braktisja e islamit dhe rikthimi në katolicizëm nuk është utopi: gjatë vitit të kaluar, me mijëra shqiptarë janë pagëzuar, duke u rikthyer te rrënjët e tyre autentike. Vetëm duke forcuar këtë revolucion kulturor mund të garantojmë mbijetesën dhe madhështinë e kombit shqiptar.
Historia na ofron një mundësi unike për të ndrequr gabimin e imponuar nga shekujt e pushtimit osman.
Le ta shfrytëzojmë këtë mundësi.
