Të jesh politikan, duhet të kesh karakter!

Në reklama thuhet: “Që të bëhesh politikan, duhet të kesh karakter dhe besë!”

Nuk është gjë kaq e thjesht të jesh politikan. Kjo do të thotë thjesht të mendosh për shtetin, popullin dhe me gjërat që lidhen me to – cilido qoftë rrugëtimi i pushtetit të bën politikan në shërbim të atdheut e kombit.

Kjo s’është ideja ime, kjo është ideja e vetë shtetit. Ku thuhet që “duhet karakter”. Nuk është gjë kaq e thjeshtë të jesh politikan. Kjo do të thotë thjesht të mendosh për popullin, shtetin dhe me gjërat që lidhen me to, jo cilido qoftë rrugëtimi i pushtetit nuk të bën politikan të ndershëm.

Politika e PDK,ës dhe e LDK,ës është etje për pushtet.

Ҫ’reklam tronditëse!

Injoranti përpiqet me të gjitha forcat që kudo ku është e mundur, të jetë më lart se të tjerët, të jetë disi i veçanttë, i famshëm, por të gjitha këto nuk janë politikë. Edhe sipas meje, për të interes tregojnë vetëm politikanët e që nuk marrin erë nga politika. Politikanët e arsyeshëm merren me gjëra më të rëndësishme. Arsyeja nuk mund të harxhojë veten kot së koti për luftën kundër një politike të shëmtuar dhe antikombëtare, kundër një politike të flliqur. Në Dardani, vetëm politikanët dorës së tretë bëhen presidentë, kryeminstra, kryeparlamentar e ministra.

Kështu pra, niveli instiktiv i politikës së Brojës e Prapashticës është i thjeshtë:

“Të drejtë ka ai që është më i fuqishëm e matrapaz!”. Kjo i përket ligjit të gjunglës: Hashim Thaçi, Isa Mustafa, Adem Grabovci, Xhavit Haliti, Murat Meha, Sami Lushtaku dreqi e i biri – të gjithë këta “politikan” u ngjajnë më shumë ujqëve, sesa qenieve shqiptare. Në qoftë se duam të kemi qeveri të vërtetë në Dardani, ne duhet t’i fshijmë krejtësisht nga histotria emrat e këtyre matrapazve antikombëtar. Ne duhet ti harrojmë që këta njerëz me dy këmbë dikur kanë ekzistuar, ata kanë qenë një ëndërr e llahtarëshme. Mirpo, sado që mund të duket e çuditëshme, e gjithë historia pas luftës është e mbushur me emrat e këtyre matrapazve me dy këmbë!

Për mua ky shtet ka marr fund, hajdutët e matrapazët janë fitimtarë.

Si lindi nga disa drenicakë “Pronto Nostra” në Dardani? Një parti shumë e frikëshme në historinë shqiptare. “Pronto Nostra” filloi në ditët e para të saj në Perëndim, diçka e ngjashme me “mafin italiane, më sakt siciliane për të ardhur në pushtet. Brenda saj erdhën njerëz më antikombëtar në Dardani. Fillimisht u vendosën në Malishevë si kryeqendrën e tyre?

U ngritën në emër të “pariotizmit”, në “mungesë të nacionalizmit shqiptar” kujtojnë se janë serbë e flasin shqip, kujtojnë se, duke e përçmuar popullin e vet, janë më serbë se serbët e djeshëm, kur në të vërtetë, s’janë veç një mjerim i pafund, gjak humbur e tradhtar. Pikrisht prandaj duhet të zhvillohet një konflikti vazhdueshëm midis të mirës dhe të keqës. Këto nuk mund të mbesin të veçuar, këtyre u duhet gjithnjë e më shpesh të hyjnë në marrëdhënie me popullin, këta duhet të mbesin të bashkuar dhe jo të ndarë. Kjo luftë duhet të zhvillohet jo jashtë programeve kombëtare, por brenda saj.

Së pari, do të mundohem t’i paraqitëm publikut me këto teza që përbënin parimet dhe linjat e veprimit përmes të cilave duhej çuar përpara beteja për hedhjen poshtë të një mase idetë dhe opinionet të dala jashtë mode, antikombëtare dhe të dëmshme për shtetin, shpesh me tendenca të errëta. Një forcë e re është shfaqur në mes shqiptarëve të ndrojtur antikombëtare e të topitur. Kjo forcë ishte e destinuar të pengonte përparimin e Dardanisë dhe të ndalte Karrocën e Fatit sapo dukej që e kishte arritur qëllimin!

Kjo lëvizje e Prapashticës dhe e Brojës që lufton sot atdheun mundohet të shpalosë flamurin e saj si simbol të një shteti të ri. Shpalos një turp të ri dhe antikombëtar.

Dukej qartë se kjo lëvizje e re do të merrte domethënie dhe mbështetje të një numri të vogël votuesish, të nevojshme për marrjen e pushtetit dhe marrjen përsipër të kësaj beteje “gjigante”, nëse ia dilnin mbanë të ngjallnin bindjet e tyre monstruozitete programore me sy e veshë të mëdhenj. Kjo specje e re antishqiptare evulojë me shpejtësi të madhe në vendin tonë. Populli ynë kombëtar duhet të përbëhet prej tri vyrtyteve.

A – Në një vertytë kemi më të mirët e shqiptarëve nacionalistë e intelektualë të mirëfilldë, ku përkufizojmë ata me vyrtyte më të mira qytetare e atdhetare, kurajë dhe gatishmeri për të sakrifikuar interesat e tyre personale në të mirën e atdheut. Pikërisht duhet të zhvillohet një “konflikt” i vazhdueshëm midis së mirës dhe së keqës! Këto nuk mund të mbetën të veçuar, atëhere duhet gjithnjë e më shpesh të krijojmë marrëdhënie, për të qenë të bashkuar. Kjo luftë duhet të zhvillohet jo jashtë, por brenda nesh, kundër një politike të flliqur.

B – Kurse në ekstremin tjetër kemi shembuj më të ulët të shqiptarëve ku dominojnë vesi dhe interesat personale egoiste, servilizmi dhe përulja, deri në tradhëti kombëtare. Në mendjet e tyre s’ka asgjë tjetër, përveç plehrave.

C – Në mes të këtyre virtyteve qëndron dhe shtresa e tretë e mesme, të cilët këta zerzop e zagar nuk përfaqësojnë as heroizmin rrezatues por egoizmin vetjakë. Por në radhë të parë e kanë tradhtinë e injorancën, duke lënë plagë në vetëdijën njerëzore shqiptare? Në mendjet e tyre s’ka asgjë tjetër, përveç plehrave. Fazat e ngritjes së një kombi mund të arrihen eksluzivisht nën lidershipin e njërit prej vyrtyteve, atij më të mirë. Në fund forcat e sëmirës duhet të dalin fituese ndaj së keqës. Në Dardani, vetëm njerëzit e dorës së tretë bëhen presidentë e kryeministra me anë të një politike të fëlliqur. Kështu pra, niveli instiktiv i politikës është thjeshtë: “Të drejtë ka ai që është i fuqishëm”, ligji i xhungles. Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Isa Mustafa, Adem Grabovcit, Murat Meha, Petrit Selimi, Sami Lushtaku, Xhavit Haliti etj – të gjithë këta njerëz u ngjajnë më shumë ujqërve, sesa qenieve njerëzorë!”.

Në Dardani vetëm njerëzit e dorës së tretë bëhen presidentë, kryeministra. Kështu pra, niveli instiktiv i politikës shqiptare është i thjeshtë: “Të drejtë ka ai që është i fuqishëm. Ligji i xhunglës. Hashim Thaçi, Isa Mustafa, Kadri Veseli, Adem Grabovci, Xhavit Haliti etj., të gjithë këta njerëz u ngjajnë më shumë ujqërve, sesa qenieve njerëzore!”

Në qoftë se duam të kemi politikanë të vërtetë në Dardani, ne duhet t’i fshijmë kryesisht nga historia emrat e këtyre politikanëve, ne duhet ti fshijmë nga historia emrat e këtyre “politikanëve” dhe duhet ti harrojmë që këta njerëz dikur kanë ekzistuar.

Hashim e Mustafa bëhuni të ndërgjegjshëm. Njiheni veten dhe kjo është menyra për ta njohur veten. Kjo nuk do të thotë: “Se ju jeni Perëndi!”.

Ndëgjegjja juaj i ka ndarë shqiptarët. Në qytetar e katundar!!! Vetëm shihuni në pasqyrë, kjo është fytyra juaj, ju duhet të njiheni veten se brenda jush keni instiktin e zullumçarisë. Kjo është puna e tyre, kjo është energjia tyre. Mirpo, sado që mund të duket e çuditëshme, e gjithëhistoria shqiptare pasluftës është e mbushur me emrat e këtyre njerëzve. Dhe këta këtë e quajnë histori? Në mendjet e tyre s’ka gjë tjetër përveç plehrave. Krimi i tyre i madh është kjo, që ti prish mendjet e të rinjve shqiptar… Natyrisht, populli ka filluar të tallen me këta injorantë.

Gjatë historisë shekullore, ose gjatë disa epokave, shumë njërëz kanë krijuar lëvizje të orjentuara drejt një objektivi, ose të paktën të deklaruar nga lideri ose themeluesi që kjo parti të besohet tek populli? Tragjedia qëndron në faktin se shumë anëtarë të kësaj “organizate Pronto” përpiqën për të arritur objektivin dhe secili duke besuar në mesionin e tyre, pa marrë parasysh dëmin që i shkaktojnë atdheut.

Partitë politike u jepninë rëndësi gjërave të vogla e të parëndësishme apo, më mirë të themi, u ishin përkushtuar shërbimit ndaj paras, tradhëtisë, korrupsionit dhe servilizmit etj. Prandaj, nuk kemi pse habitemi nëse, me adhurimin e këtyre të këqijave, do të zhduket një herë e mirë sensi i heroizmit dhe i patriotizmit. Pasi e tashmja është vetëm fryt i asaj që ka mbjelle shkuara e keqe pas luftës… Të gjitha këto simptoma që paraqesin kolapsin e qenies sonë kombëtare si dhe pasigurisë së përgjithshme. Kjo mungesë rrodhi edhe për shkak të zakonit të bërjes së gjërave përgjysmë, që nga sistemi arsimor, fetar, ngurrimi, mungesa e dëshirës për të mbajtur përgjegjësitë dhe, së fundi, toleranca ndaj kufirit të radikalizmit gjakprishurve dhe të këqijave tjera që dihen sa shkatërrimtare ishin ato…