Nga: Adem Lushaj, Deçan
Në karvanin e krijuesve të shquar në krijimtarinë letrare, tashmë veç është, edhe poetja e talentuar, Leonora (Nezir) Lokaj, pena e së cilës nuk ka të ndalur. Nora, pas disa përmbledhjeve poetike, në Manifestimin Tradicional “Zëri i Vëllazërisë -2023″, të organizuar nga Shoqata “Martin Dreshaj” dhe Komuna e Pejës, para lexuesve paraqitet me një vepër ndryshe, për dallim nga ajo që jemi mësuar ta kemi. Me romanin “LUFTA”, i del përballë një teme jo fort të zakonshme, e cila deri më tani nuk kishte trajtim të merituar. Me gjasë, tema e përzgjedhur është solidarizim dhe përkrahje për gjitha ato femra që kishin pësuar gjatë viteve 1998/99, nga krimi më i rëndë kundër njerëzimit.
E rritur në një mjedis, ku rezistenca dhe dëshira e flaktë për shtigjet e lirisë, ka bërë që tematika e rrëfimit në romanin “Lufta”, të shtjellohet që nga fillet e jetës. Në këtë roman, pikënisje e rrëfimit janë protestat studentore të dy dekadave të fundit të mijëvjeçarit që lamë pas. Mobilizimi i të rinjve për të rezistuar dhe flakur thundrën e rëndë të pushtuesve të deridjeshëm, si dhe lufta të cilën autorja e ka përjetuar, sado e re të ketë qenë, janë në mbamendjen e saj. Këtë e kupton menjëherë, qysh në faqet e para të këtij romani.
Tema e luftës këtu, paraqitet si një tezë e cila ndërtohet përmes shpalimit shpirtëror të personazhit kryesor të romanit, luftës së shumëfishtë të saj. E gjithë lufta është te Era, një vajzë e dashuruar, përplot ëndrra. Lufta ia prishë gjitha ëndërrimet. Atë e përdhunojnë barbarët serbo-sllav. Bëhet viktimë e luftës, si mijëra viktima të tjera.
Pos kësaj, në vend që ta përkrahin dhe ta ndihmojnë që ta shuajë zjarrin i cili ia ka kapluar trupin, në vend që ta ndihmojnë që t’i mbyllën vrragët që ia gërryejnë shpirtin, atë e lënë të digjet në vuajtjet e saj. Zhgënjim i plotë.
Por, dëshira dhe vullneti i saj për të jetuar, për ta ndërtuar jetën pas divorcit, janë një mesazh i fortë përballë një bote përplot thashetheme. Era shndërrohet në një luftëtare të fuqishme për ta sfiduar të djeshmen e hidhur.
Romani “LUFTA”, i autores Leonora Lokaj, vjen si mision për ta përqafuar jetën. Vjen si udhëtare që ec nëpër shtegun që qon tek e ardhmja, ku domosdorisht udha e arsyes është më e duhura. Lexuesi i kohës sonë (i ndodhur edhe në pozitën e dëshmitarit), domosdo se do t’i vërtetojë të thënat e rrëfimit si dëshmi, të cilat do barten tek lexuesi i gjeneratave të ardhshme. Romani në fjalë ngjall emocion, të vë në dilema të ndryshme, krenarie a dhembjeje..
Në romanin “LUFTA” është përdorur një gjuhë e rrjedhshme, me një sintaksë të pasur, me një stil të veçantë ndërlidhshmërie e koherente. Leonora Lokaj, ashtu si në gjininë e poezisë, po ashtu edhe në gjininë e prozës, tregon se është shumë premtuese, gjë që dita ditës po e dëshmon me botime të reja. Origjinaliteti rrëfyes dhe elokuenca letrare, na bën të besojmë se autorja, vjen për lexuesin me temën e luftës si dëshmi për ta vulosur një kohë dhe për të mbetur një emër meritor në spektrin e asaj kohe. Në “LUFTA” e ka trajtuar një temë të dhimbshme të shoqërisë, një temë që me dhembshuri i përcjellin bashkëshortet, nënat, vajzat dhe motrat tona, të cilat me përgjegjësi e themi se janë “heroina të lirisë dhe pavarësisë së Kosovës”.
