Nga: Afrim Caka, Gjakovë
_______
Për herë të parë në shtetin tonë kemi njëfarë demokracie të vërtet – kjo është turmokracia e një vije krijesash të verbërve me intuita të deformuara. Edhe sot e kësaj dite, sidomos nëpërmjet votuesve, analistëve në media e shtypit ekstemist të verbër, bëhen thirrje për destabilizim, për revansh, për hak marrje e për rrëzimin e qeverisë. I hapur është “kërcënimi” që i bëhet Presidentes Vjosa Osmani dhe Kryeministrit Albin Kurti. Këtë frymë e kanë futur satelitët e mediokritetit…!
Është më se e kuptueshme përse emisarët e partive opozitare në Dardani futën frymën e mediokrit te shoqëria e votuesëve… Duke pasur në krye oligarkët e korruptuar dhe një klikë satellite me frymë provinciale e qytetare, veç funksionit të tyre kryesor të luftës kundër pavarësisë dhe coptimit të territoreve dardane!
Çudi si ngatërrohet partia me kombin dhe u thyen nëpër leshrat e kohës së Hashimit, Isas, Abdixhkut, Memlucit, Pacollit e të Limës… Pastaj rrugët e pabesive ishin hapur nëpër kancelari e tyre dhe telefonatat e funeraleve nuk ndalojnë.
Po, po! Votat janë njëlloj si votuesit dhe nuk është aspak çudi! Kjo ndjenjë e keqe ka çelur portën e korrupsionit. Ejani ju votues të vërbër, ta sundoni një kombë të tërë. Pas kësaj e përdorën taktikën e hipokrizinë “O me ne, o kundër nesh” dhe e shpalljes “armiq të çlirimtarëve”. Ata votues forcërisht, vinin “shtazërisht” përballë kutive të votimit, si hienat pas ngordhësirës. Ata vinin në pabesinë e ditës dhe të errësirës… Tani karroca ka marrë tatëpjetën nuk është vështirë që këta mediokër të votojnë verbërishtë. Ata që ishin dhe janë prapë sot, mallkimi i kombit shqiptar.
Në fakt aq më tepër që ka mundësi që njerëzit të votojnë për atë që është e padrejtë, mbasi shumica përbëhet nga njerëz mediokër. Kushdo që lufton me përbindësha duhet të bëjë kujdes që gjatë këtij procesi të mos shndërrohet edhe vetë në perbindësh”. Nuk është fjala për element apo tentative, por nje vijë korruptive, të pohuar e të paranuar me gojën e tyre e të mishëruar në mijëra afera korruptive.
Këtë unë e quaj mitokraci, mbasi virtyti më i lartë triumfon, ndikon mbi hallkat më të ulëta të drejtësisë dhe i ndihmon që ngjiten më lart se niveli i tyre mendor tw deformuar. Në të nuk ka përgjegjësi për interesat kolektive, ata do të jenë të lirë dhe fillimi i tyre është i qartë. Kjo është e vërtetë, po ky është krim. Kurse politikanët intelektual: profesorët, politikanët, intelegjencia, teoricientët – ata do t’u tregojnë rrugën votuesve, politikanëve instnktivë. Vetëm në këtë mënyrë në Dardani mund të ketë stabilitet dhe populli mund të jetoj pa frikë për të ardhmën e tyre.
Votuesi ose votimi nuk mund të vërtetojë çfarë është e drejtë dhe çfarë jo. Në fakt aq më tepër që ka mundësi që njerëzit të votojnë për atë që është e padrejtë, mbasi shumica e votuesve të verbër përbëhet nga njerëz mediokër. Të gjitha këta të verbër të dorës së tretë, ia kthyen shpinën çështjes kombëtare dhe hoqën dorë nga interesi i përgjithshëm. Se tërë interesimi i tyre ishte që të përcaktonin se çfarë është e vërteta opozitare dhe politika e tyre.
Në mbarë Dardaninë befas shpërtheu një valë shpërthyese mediokriteti opozitar. Vetëm idiotët vazhdonin të luftonin; të gjithë shqiptarët e paarsyeshëm bënin absurde e intriga të thella për të gjetur mënyrat, me të cilat të përcaktonin çfarë është e drejtë dhe çfarë është e gabuar. Këto thirrje janë armiqësore – këtë duhet ta kuptojnë oligarkët e tyre. Këta votues ushqehen me gënjeshtra. Këto gënjeshtëra janë të rahatshme, Mos i tregoni të vërtetën, sepse votuesi nuk mund të ushqehet me të vërtetën. Prandaj shqiptarët jetojnë me vuajtje. Kurse ne sot vazhdojmë ta mbrojmë këtë gënjeshtër.
Rrugës deri të kutit e votimit ndërhyjnë shumë përkthyes. Këta shohin diçka; fillimisht ju deformojnë sytë dhe organet e shqisave të tyre. Pasta ideologjija tyre, feja, shoqëria; pastaj e deformojnë votuesin. Ajo mbulohet me një sasi aq të madhe filtrash, saqë votuesi s’mund t’i shoh. Vetëm në situate të rrezikëshme, në të cilat himisfera e majtë apo e djathtë nuk mund funksionojë, ajo mund ti dëgjojë vetëm oligarkët e tyre. E të tjera, e të tjera…
