URIME FESTEN E SHËN GJERGJIT
Pa e pasur stilin e jetës, shkrimit dhe mendimit si të Andon Zako Çajupit, kurrë s’do ta kuptoni dhe përshkruani si duhet bukurinë magjepse të Donika Kada Bujupit.
E sidomos kur gjunjëzohet nën tavolinë dhe përmes shkopit magjik e thithë lëngun e Kokakolles dhe Jupit.
Një ditë m’u ankua njëfarë Mulla Ejupi, se më shumë Parti ka ndërruar Donika Kada Bujupi, sesa femra Andon Zako Çajupi.
Çfarë të keqe ka këtu ia ktheva :
Ajo meriton Përmendore në qendër të qytetit, nga Prishtina zyrtare, Tirana dhe Shkupi.
Meriton Përmendore, sepse shumë ka vuajtur për atdhe, pas leximit të romanit “Pse? “.
E sidomos pas anëtarësimit në Vetëvendosje dhe betimit se do ta dëshmojë besnikërinë ndaj Atdheut përmes rrëshqitjes në korën dardanike të bananes, në prani të Mahirit dhe Mihanees.
U mendua një çast dhe shpërtheu, si me shpatë Prometeu :
Ai bre Lirim, ti me këto fiks idetë e tua po ia argëton artit, letërsisë, filozofisë dhe shkencës nënën e nënës, nën dritën e diellit dhe hënës.
-Pse po ankohesh ia ktheva :
A nuk janë që te dy në rrugën e Hazreti Muhametit, Rrahmanit, Rrahimit, Dinit, Imanit dhe Rahmetit ?
Dhe jo vetëm që janë tani, por të tillë do të mbesin deri në ditën e kiametit.
Sepse në këtë jetë edhe ashtu të shkurtër, vuajtja për Parti dhe seks, është alternativa më e keqe e lezetit.
Tek e fundit vuajtja e Donika Kada Bujupit për Parti dhe e Andon Zako Çajupit për seks dhe dashuri do të ishte çmenduri, kur Allahu Gjeleshan ka krijuar asete të tilla më bollëk, për t’i kënaqur robet e tij, në këtë dhe atë dynjallëk.
Ma ktheu : e vërteta është në sytë e Allahut jazëk, prandaj më mirë të bjen nëse e fsheh nën tepih, jorgan dhe jastëk.
Në atë çast mu kujtua kënga e Goran Bregoviçit të cilit çelësat e qytetit ia pat dorëzuar para ca vitesh i pari i Tiranës Edi Rama :
Dhe përderisa poezia ime thotë se Dita e Shën Gjergjit është për shqiptarët e mirëfilltë ditëlindja e Gjergj Kastriotit, kënga e Bregoviçit thotë se dita e Shën Gjergjit është për jevgjit e kësaj bote, ai çasti magjik, kur kalojnë ditët e vështira, lulëzojnë jorgovanat dhe kthehen jaraneshat e moçme dhe jaranat.
A nuk është ky shkak i mjaftueshëm për t’i dërdëllisur dhe harlisur sërish surlet dhe tupanat ?
Ndërkaq poezia në vijim dëshmon në plotëni se çka kanë të përbashkët Andon Zako Çajupi dhe Donika Kada Bujupi.
Andon Zako – Çajupi
Grua se ç’mu prish kandari
Nuk është më ai i pari
Që s’përtonte ditë e natë
Ndizej si barut i thatë.
Lëre grua se ç’më gjeti
Nuk më bindet më aleti
Ky bandill që çante retë
Më s’e ngre kryet përpjetë.
Vjet si kalë turfullonte
Gratë e fshatit kur shikonte
Sa i shihte bythëzbuluar
Sulej si qen i tërbuar.
I pushtonte vetë të tëra
Zgavra, shpella, guva, verra
Fryhej si një patellxhan
Kur shkonte nën fustan.
Sa i vinte mend zanatit
E uronin gratë e fshatit
Po sot çka që është mërzitur
Trup e shpirt i rraskapitur?
Shikon çupat siseplota
Me shalë të buta e të ngrohta
Nuset e bardha si dëbora
Që s’i shpëtonin nga dora.
Gratë e reja sisemëdhatë
Që i ndërronte përnatë…
Dhe s`lëviz të bëhet burrë
Më mbeti vetëm për shurrë.
Ah moj grua moj e ngratë
Të mbeti burri kaq thatë
Megjithëse më s`të ngop dot
Por, dikur s`kam qenë si sot.
Isha trim dhe djalë i hedhur
Pak usta për të zgjedhur
Buzëqeshja me të tëra
Mjaftonte që t’u hante verra.
Por, më shumë doja gratë
Vithe gjera sise mëdhatë
Por, dhe çupat shumë i desha
Nuk i lija virgjëresha.
Mazallah mbetçin me barrë
I therrja, u bëja varrë!
Nuset e reja me naze
I haja si qofte taze.
I ndukja me buzë e dhëmbë
Sa ngrihej fshati në këmbë
Isha bej me mall, me toka
Po bëja se ç’më thosh koka.
Në Zagori dorë e parë
Me sejmere e hyzmeqare
Kisha kuaj lope e dhen
Edhe gra më shumë se qen.
Vetë i ujdisja të tëra
Ç’më tha koka e s’e bëra?
Në Evropë s’lashë vend pa parë
Kuplaratë i mora mbarë.
Shijova bionde gjermane
Meskëputurat persiane
Rreth e qark iu solla botes
Por në Francë lashë mend e kokës.
Kush të dojë le ta provojë
Të ma marrë mikun në gojë
Në Stamboll mos shkofsha kurrë
Bashkohet burri me burrë.
Thonë se është ves i shëmtuar
Mos vdeksha pa e provuar
Por tani kjo punë e pati
U plaka, më ra takati.